sábado, 27 de enero de 2018

Winston Morales Chavarro, Premio Excelencia 2018.





El escritor y nueva figura de las letras colombianas, el huilense Winston Morales Chávarro, fue elegido como Premio Excelencia 2018 por el Círculo de Periodistas del Huila CPH. Su selección  tuvo lugar durante la última Asamblea General de esa organización gremial, llevada a cabo en Neiva.
Es la primera vez que una persona vinculada de manera directa con el gremio cultural recibirá ese galardón, el más importante que entregan los periodistas  a la persona natural o jurídica que se hubiere destacado  en el último año por sus aportes y al engrandeciendo del nombre del departamento del Huila.
El escritor y poeta Winston Morales, es Comunicador Social y Periodista, Magister en Estudios de la Cultura y desde hace varios años se desempeña como profesor de tiempo completo de la Universidad de Cartagena, desde donde adelanta una promisoria carrera que lo ha llevado ser reconocido en numerosos países del mundo.






El  nuevo Premio Excelencia es oriundo de Neiva, Huila, la capital del departamento, del Huila, desde donde salió muy joven para cosechar numerosos laureles en su carrera dedicada a escribir sus novelas y poesías que están llegando a los públicos más selectos de Colombia y el exterior.
Morales Chávarro, en octubre del año pasado recibió un destacado homenaje por parte del Estado y de los organizadores de la Decima Segunda versión de la Feria Internacional del Libro de Lawrence, Massachusetts, US, en donde asimismo se le hizo un homenaje póstumo al escritor  Jorge Isaac, el autor de la laureada novela La María, situada dentro del romanticismo y publicada en el año de 1867, o sea hace 150 años.





Ha sido ganador de numerosos premios durante su corta pero fecunda producción literaria, entre otros, el Concurso nacional de Poesía Euclides Jaramillo Arango, de la Universidad del Quindío, de los primeros puestos en los concursos nacionales de Poesía de las Universidades del Cartagena y Antioquia y del Premio en la IX Bienal Nacional de Novela José Eustasio Rivera que ahora dio un paso a certamen de carácter internacional,  aunque en el pasado ya contaba con participación de escritores nacionales y extranjeros.

Igualmente, el Observatorio del Instituto Cervantes en la Universidad de Harvard y el Consulado General de Colombia en Boston, reunieron en su seno “a cuatro autores de voz literaria poderosa y reflexiva” entre quienes estuvo Wiston Morales, de quien afirman  entendidos en profundidad de su obra será en el futuro el nuevo García Márquez colombiano.
Sus libros “Aniquirona”, “de Regreso a Schuaima”, “Memorias de Alexander de Brucco”, “Dios puso una sonrisa sobre su rostro”, “Poéticas del ocultismo”, “Camino a Rogitama”, “La Ciudad de las piedras que cantan”, “Temps era temps”, “La Douce Aniquirona” y “La Bella despierta”, han sido traducidos parcialmente al francés, inglés e italiano e incluidos en diferentes antologías nacionales y del exterior.




Ha sido expositor y conferencista en las Universidades de California y Los Ángeles; la Universidad de Granada, en España; la Universidad de Sonora, en México; la Universidad de Antioquia, en Colombia, y las Universidades polacas de Varsovia, Cracovia, Poznan y Szczecin. Ha participado, además  en Festivales Internacionales de Poesía en Colombia, Argentina, México, Cuba, Francia, España, Italia, Polonia, Venezuela y Puerto Rico.
Y sus poemas han aparecido en revistas y periódicos de Colombia, España, Venezuela, Estados Unidos, Argentina, Puerto Rico, Polonia y México.







sábado, 25 de noviembre de 2017

SŁODKA ANIQUIRONA-PROLOG





Zdarza się, iż siła wierszy potrafi obudzić wrażliwość czytelnika z siłą nurtu rzeki. Strumień obrazów atakuje wtedy świadomość energią wewnętrznej dynamiki, swoim światłocieniem, skupieniem lub rozrzedzeniem koloru, natężeniem dźwięku, intensywnością zachwytu, zdumienia, lub niepokoju.

W poemacie Winstona Moralesa Chavarro biorą nas w posiadanie siły elementarne, pierwotne i odwieczne. Czas zatraca swoją linearność, przestrzeń zagarnia coraz to nowe brzegi, a to, co męskie i to, co kobiece, splata się ze sobą w nieuchronnym kosmicznym przyciąganiu. Energia słów gromadzi się i narasta stopniowo, obrazy i symbole zaczynają układać się w warstwy znaczeń, z rosnącą siłą wybrzmiewa muzyka poetyckiej frazy. Szept, krzyk i lament składają się w swoim kontrapunkcie w niezwykłą psalmodię, kadencję zaklinania, błagania, zaczarowywania świadomości, przygotowywanej stopniowo na spotkanie ze śmiercią.

Aniquirona, postać dziewczynki wyczarowanej ze światła, została obdarowana siłą poetyckiej mocy we wszelkie przymioty pełni kobiecości i zarazem pełni żywiołów: wody, ognia, ziemi i powietrza… Kolumbijski poeta jest wizjonerem, alchemikiem słowa, mmmmm czasu i przestrzeni, w których jego własne widzenia zadziwiają go siłą drzemiącego w nich szaleństwa… Schuaima, mityczne, wykreowane przez poetę królestwo, to oniryczna przestrzeń mitu, biblijnego raju, antycznej epifanii.

Język poematu rozkrzewia się i rozjarza wewnętrznym światłem, sięgając rejestrów uniwersalnych poetyckiego słowa – pogańskiego magicznego zaklęcia, kosmicznego, pierwotnego lamentu, zmysłowej, hieratycznej strzelistości „Pieśni nad Pieśniami”.

Winston Morales Chavarro jest bez wątpienia w swoim poetyckim locie poetą całości ludzkiego doświadczenia. Również artystą głęboko świadomym swoich najznakomitszych latynoamerykańskich tradycji (Vicente Huidobro, Pablo Neruda, Octavio Paz, Xavier Villaurrutia) jak też i wpływów tradycji europejskiej (Paul Valéry, William Blake). W przestrzeni kultury, zarówno archetyp jak i mit stanowić mogą magiczne klucze interpretacyjne kabalistycznie niemal złożonych warstw znaczeniowych tego poematu. Aniquirona, ta, która swym tchnieniem ożywia wszelką materię, ale też i unicestwia ją, prowadząc wygnańca z rzeczywistości dotykalnej przez ciemny tunel ku śmierci, przypomina tyleż prekolumbijską Coatlicue – meksykańską boginię życia i śmierci, co i antyczną Ariadnę, prządkę ludzkiego losu.

 Głębokie, organiczne niemal, „czucie” i rozumienie śmierci, zbliża poetę kolumbijskiego przede wszystkim, do meksykańskiej kultury śmierci, do wspaniałego poematu dwudziestowiecznego poety meksykańskiego, José Gorostizy, „Śmierć nieskończona”, do niezwykłej wizji snu w dziele meksykańskiej mniszki, Sor Juany Inés de la Cruz… Również i do całej odleglej już w czasie konstelacji poetów hiszpańskich, głęboko zanurzonych w mistyce śmierci, takich, jak między innymi, Jorge Manrique, Gustavo Adolfo Bécquer, Quevedo czy Góngora.

Oczywiście, zbliżenie do tradycji hiszpańskiej dokonuje się zdecydowanie poprzez język na płaszczyźnie podjętej tematyki, nie zaś na gruncie estetyki poetyckiej wypowiedzi. „Słodka Aniquirona”, to niezwykle osobisty, autentyczny głos poety, który wtapia się całym swoim poetyckim instynktem w jedność bytu wszechświata, w niemal magiczne braterstwo Człowieka i natury, w żywy krwiobieg lasu, rzeki, obłoków, czy też kamienia, uświadamiając nam, iż jest to przymierze odwieczne, uświęcone i nierozerwalnie złączone z ludzkim losem, z planetą, na której zdarzyło się nam zaistnieć. Winston Morales Chavarro jest autorem parunastu książek poetyckich, kilku powieści i również książek eseistycznych. Był wielokrotnie nagradzany ważnymi nagrodami literackimi, zarówno w Kolumbii jak i Stanach Zjednoczonych. Pracuje jako profesor literatury i również dziennikarz na Uniwersytecie w kolumbijskim mieście Cartagena de Indias. „Słodka Aniquirona” jest pierwszą poetycką książką pisarza przełożoną na język polski.



++++


Barbara Stawicka-Pirecka
Poznań, listopad 2017